Steingrími J finnst það og býður Íslendingum upp á slíkt líf

Steingrímur J. er hættulegasti pólitíkus samtíðarinnar. Í Morgunblaðinu í dag leggur hann á borðið það kostaboð sem hann býður íslensku þjóðinni til framtíðar.

Steingrímur leggur til að hér verði stórelfdur iðnaður svo sem ullar- og skinnaframleiðsla (við eigum sem sagt öll að fara að rækta kindur og minka), skipaiðnað (og keppa við tæknivæddar skipasmíðastöðvar á stærð við Akureyri úti í heimi), áburðarframleiðslu og kornrækt. Svar Steingríms er því að taka upp sjálfsþurftarbúskap og ríkisstyrktan rekstur sem hefur engan grundvöll. Sem sagt, ef þú ert á annað borð háskólamenntaður viðskiptafræðingur, verkfræðingur, hagfræðingur, eða viðlíka, þá er ekki pláss fyrir þig í landi Steingríms.

Steingrímur vill beita höftum og/eða skattlagningu á flutningi fjármagns á milli landa, og bjóða frekar upp á háa vexti á Íslandi til að laða að fjárfesta. Já, það er einmitt það sem Seðlabankinn gerði svo vel, hélt vöxtum háum í von um að fá inn erlenda fjárfesta. Það gekk nú svei mér vel. Nema Steingrímur leggi til að bankarnir verði neyddir til að borga háa vexti til sparifjáreigenda en að lána út peninga á miklu lægri vöxtum.

Hann vill alls ekki að aðrir en ríkið eigi bankana, og alls alls alls ekki að útlendingar fái það. Það megi skoða það að einkavæða seinna meir en tryggja að enginn geti gert neitt með þann eignarhlut.

Allt sem heitir áliðnaður er bannað.

Og hann vill hækka skatta stórkostlega á alla þá sem þéna yfir lágmarkslaunum.

Bravó, við getum því öll pantað okkur flug úr landi ef þessi risaeðla kemst til valda. Síðasti maður úr Leifsstöð vinsamlegast slökkvi ljósin.

Er hægt að lifa án peninga?

Ósvífni ráðherra - aumingjavæðing samfélagsins

Ef satt reynist, þá er þetta alveg hreint út í hött. Það er fátt sem dregur tennurnar jafnrosalega úr hagkerfinu og aumingjavæðingin sem svona "stönt" felur í sér. Nú þegar eru þúsundir einstaklinga ekkert annað en afætur í kerfinu, letihaugar og iðjuleysingjar sem flokka sig sem öryrkja en eru í raun og veru fullvinnufærir, utan botnlausrar leti.

En þetta þýðir þar sem EKKI að ég sé á þeirri skoðun að allir öryrkjar séu afætur í kerfinu, öðru nær. Hellingur af fólki er sannanlega óvinnufært og á skilið alla okkar aðstoð í lífinu. En hins vegar er það þannig, hér eins og annars staðar, að bótakerfi elur af sér afætur og þær eru að sjálfsögðu hér líka. Ef fólki er gert auðveldara að komast á bætur en áður, sér í lagi ef atvinnuleysi eykst, þá sitjum við uppi með hlutfallslega miklu fleiri sem þiggja úr samneyslunni en leggja ekkert til hennar. Við eigum að stórbæta aðbúnað þeirra sem eru í raun og veru óvinnufærir vegna slysa eða sjúkdóma. Við eigum að tryggja öldruðum mun betri aðbúnað en þeir búa við núna. En stór hluti kerfisins, stór hluti skattgreiðlsna okkar fer í að púkka upp á aumingja og sníkjudýr sem veigra sér ekki við að heimta og heimta. Flestir þeirra sem þann hóp fylla eru hvað háværastir á mótmælafundum, ef eitthvað er að marka hvernig hlutirnir eru í öðrum löndum.

Slíkt hagkerfi er dauðadæmt.

Ég styð heilshugar allar umbætur til þeirra sem í raun og veru þurfa bætur. En ég krefst þess hins vegar að stórhert verði eftirlit með svindli í kerfinu, því við þekkjum öll til fólks sem svíkur út bætur, vinnur jafnvel svart með, og hirðir og hirðir, og talar eins og það eigi rétt á styrkjum og bótum af skattpeningunum.

Jóhanna, í leit að ódýrum atkvæðum, virðist tilbúin að fórna hag þjóðarinnar á altari lýðskrums. Hún virðist vilja hampa afætunum á kostnað þeirra sem munu koma til með að bera þjóðfélagið á herðum sínum. Þeir sem munu þurfa að halda þjóðinni á floti eru venjulegir launþegar, sem borga skatta, og þeir eiga heimtingu á því skattfénu sé enn betur varið en áður og þær fáu krónur sem til skiptanna séu fari í brýnustu verkefni samfélagsins. Útþensla bótakerfisins og aumingjavæðing samfélagsins með því að lokka fullvinnufært fólk inn í bótakerfi er EKKI það sem við þurfum eða viljum.

Fyrir ykkur sem eruð ekki læs, þá bendi ég á aðra málsgreinina í þessu bloggi.

Ætla að hunsa beiðni um niðurskurð

Og?

Hvað er þessi Framsóknarmaður að rífa sig?  Er það aðalmálið að maður, sem hefur reynslu af uppbyggingu á einu stærsta lyfjafyrirtæki heims, skuli koma og kynna sér stofnun úti á landi?  Fyrir mína parta má hver sem er reka sjúkrahús á Íslandi ef honum eða henni sýnist svo, svo fremi að verðið (sem almenningur greiðir ýmist úr eigin vasa eða í formi opinbers kostnaðar) lækki og þjónustan batni.

Það er alveg merkilegt hvað sumir virðast trúa því að ríkisrekstur sé æðsta og besta form fyrirtækjarekstrar.  Þegar löngu er vitað og sannað að þegar einkaaðilar koma að, aðilar sem maður gefur sér að viti hvað þeir eru að gera, geta skipulagt rekstur mun betur og lagt meiri metnað í reksturinn, og þannig framleitt betri þjónustu á lægra verði.

Það er eins og hún Helga Sigrún Harðardóttir fatti þetta ekki.  Í hennar huga virðist það vera alveg morgunljóst að enginn megi íhuga það að reka fyrirtæki á tilteknu sviði nema ríkið, því það sé bara ekki hægt að gera það betur en ríkið.

Gaman að sjá hvernig sumir í Framsókn mála sig sem voðalega nútímalega jafnaðarmenn, en svo koma aðrir og afhjúpa sig sem mykjútataða sveitalubba með tóbakstaumana niður á höku með þessi miðaldarlegu viðhorf. 

Róbert Wessmann í heimsókn

Klárlega það heimskulegasta í stöðunni, og hér er skýringin

Þessi hugmynd um allsherjar niðurfellingu skulda er eins bjánaleg og hún frekast getur orðið.  Skuldir fyrirtækja eru eignir hjá bönkunum (fyrirtæki skuldar banka peninga, bókhaldslega er þá skuld hjá fyrirtækinu og eign hjá banka).  Í efnahagsreikningi þurfa eignir að vera jafnar skuldum plús eigið fé, þannig að ef skuldir fyrirtækja eru afskrifaðar hækkar eigið fé þeirra á móti (þetta er hreinn hagnaður fyrir þau), þar sem eignahliðin haggast ekki:  

 

Fyrir niðurfærslu:  Eignir = 100

                             Skuldir = 90

                             Eigið fé = 10

 

Eftir niðurfærslu:    Eignir = 100 (inni í þessu er innlán hjá bankanum, sparnaður, upp á 70)

                             Skuldir = 60

                             Eigið fé = 40

 

Hvað gerist hins vegar hjá bankanum sem á kröfuna?  Ef við segjum að þetta sé bara eitt fyrirtæki og einn banki:

Fyrir niðurfærslu    Eignir = 90 (lánið til fyrirtækisins)

                             Skuldir = 70 (sem er innlánið frá fyrirtækinu)

                             Eigið fé = 20

Eftir niðurfærslu   Eignir = 60 (því lánið til fyrirtækisins hefur verið fært niður)

                          Skuldir = 70 (innlánið frá fyrirtækinu)

                          Eigið fé = -10

Tapið sem bankinn ber af niðurfærslu skuldar fyrirtækisins rýrir eigið fé hans og eiginfjárstaðan verður neikvæð!

Banki má ekki starfa með neikvætt eigið fé, reyndar verður hann að uppfylla ákveðin lágmörk um eigið fé til að halda starfsleyfi, þannig að tvennt er hægt að gera til að hann hafi lögleg eiginfjármörk (sem við skulum segja að séu 20 í þessu tilfelli).  Eigandi bankans getur komið með 30 krónur inn sem aukið eigið fé (og er þá eigandinn að borga inn í bankann sömu fjárhæð og fyrirtækið fékk afskrifað).  Hver er eigandi bankanna?  Ríkið.  Og eina leiðin fyrir ríkið að koma með 30 krónur inn í bankann er að hækka skatta eða skerða þjónustu, þannig að fyrirtækið, sem skattgreiðandi, þarf að borga sjálft fyrir niðurfellinguna á láninu í gegnum hærri skatta.

Staða eftir aukna innspýtingu eiginfjár:

                       Eignir = 90

                       Skuldir = 70

                        Eigið fé = 20
 

Annað sem hægt er að gera er fyrir bankann að krefjast þess að skuldir hans verði líka lækkaðar um 30 til jafns við þá eignarýrnun sem átti sér stað í bankanum (við afskrift skulda fyrirtækisins).  Gott og vel.....:

Staða eftir afskrift skulda bankans til móts við afskrift skuldar fyrirtækisins:

                    Eignir = 60

                     Skuldir = 40

                    Eigið fé = 20

Hverjum skuldaði bankinn?  Jú, fyrirtækinu sem átti innlánið, og þá hefur fyrirtækið tapað peningum í bankanum, því hann ætlar ekki að borga það til baka

Staða fyrirtækisins eftir afskrift bankans á skuldum sínum við það:

                    Eignir = 70

                     Skuldir = 60

                    Eigið fé = 10

Jú, fyrirtækið skuldar minna, en það hefur tapað sömu fjárhæð og það fékk fellda niður í gegnum eigið fé sitt.

 

Ef við stækkum þetta og segjum að við séum með öll fyrirtækin í landinu og alla einstaklinga í landinu, þá verðum við með einn eiganda bankanna (ríkið) og óteljandi eigendur fyrirtækja og heimila.  Ef við fellum niður skuldir fyrirtækja og heimila (og lagalega myndi það þýða að allir fengju sömu flötu niðurfellinguna, fyrirtæki og einstaklingar) segjum 20%, þá sjáum við að 20% af heildarskuldum fyrirtækja og heimila eru um 500 milljarðar.  Ríkið myndi tapa þessum peningum í gegnum eigið fé sitt í bönkunum (sem er reyndar ekki nema um 400 milljarðar samtals) og þurfa meira fé til að setja í þá til að þeir geti starfað.  Þá þarf að hækka skatta um 500 milljarða á heimili og fyrirtæki EÐA hætta að borga út innlán bankanna (sem er sparnaður minn og þinn í formi innlána) og hirða þá peninga.

Valið sem þú hefur, ef svona leið er farin, er annað hvort að hækka skatta á þig um sem nemur þeirri fjárhæð sem felld er niður, eða að sparnaður þinn verði tekinn af þér til að dekka tapið.

Það sem fólk verður að hafa í huga er samt að sumir skulda bara og eiga ekkert og hafa því litlu að tapa, aðrir skulda lítið en eiga góðan sparnað og hafa því miklu að tapa (t.d. lífeyrissjóðir) þannig að hvati allra er ekki hinn sami.  En þegar upp er staðið þarf að taka peninga sem afskrifaðir eru einhvers staðar frá.  Þannig að þeir sem skulda mest græða því þeir fá upp í hendurnar eignir þeirra sem skulda lítið.  Peningurinn bara hverfur ekki, heldur þarf einhver að borga.

Spurningin er, viltu að lífeyrissjóðurinn þinn borgi skuldir þeirra fyrirtækja og einstaklinga sem fóru offari?  Að þú missir ellilífeyrinn til fjárglæframanna?  Eða viltu taka á þig tugi prósenta skattahækkun til að borga fyrir óráðsíu sömu aðila?

Ég segi nei. 

Vilja alhliða niðurfærslu skulda

Mæltu manna heilastur, Guðni!

Við Framsóknarmenn höfum með þessari tímamótayfirlýsingu tekið afgerandi forystu í Evrópumálum á meðal íslenskra stjórnmálaflokka. Kröftug og lifandi umræða um þetta brýna hagsmunamál verður tekin fyrir í dag á fundinum, og afgreidd í dag, þar sem við munum stíga fram fyrir skjöldu sem eini alvöru Evrópuflokkur landsins. ESB aðild er brýnasta viðfangsefni landsmanna í dag og við verðum að kosta öllu til að ganga inn í ESB, þó það krefist fórna

Við Framsóknarmenn verðum seint sakaðir um að ríghalda í gömul og úrelt gildi, ólíkt öðrum stjórnmálaflokkum. Við vitum hversu mikilvægt það er að haga seglum eftir vindi hverju sinni og koma til móts við vilja þjóðarinnar eins hann birtist á hverjum tíma. Að ríghalda í gamlar kreddur er nokkuð sem við verðum að koma öðrum flokkum í skilning um að sé nokkuð sem sé engum til framdráttar.

Framsóknarflokkurinn hefur um áratugaskeið staðið fyrir grunngildi þjóðarinnar og það mun ekki breytast núna. Við höfum enn í heiðri gildi bændastéttarinnar og þjóðernisbaráttu, og munum ekki kasta þeim fyrir róða í einhverjum stundarbríaríi. Umræðan um ESB aðild hefur einkennst, öðru fremur, af upphlaupum og afneitun og það er kristaltært að það er ekki vilji til þess að rjúka inn í ESB án þess að kröfum okkar sé mætt að fullu, enda förum við ekki eins og einhverjir betlarar inn í þetta mikla og óskilvirka bákn sem dvelur í Brussel. Við getum ekki fórnað hverju sem er til að ganga inn í ESB, mín tillaga er alveg skýr, við viljum vernda fiskimiðin og landbúnaðinn, við megum ekki undir neinum kringumstæðum hleypa erlendum landbúnaðarafurðum hingað inn, betra er að vernda þennan sögulega grunnatvinnuveg þjóðarinnar. Sama gildir um fiskinn í sjónum. Við þurfum ennfremur að krefjast þess að fá mikinn stuðning úr sjóðum ESB til að styrkja bændur og sjómenn, annað væri óhæfa. Ef ekki verður hægt að tryggja þessa þætti eigum við að standa fyrir utan ESB, enda er það ekki höfuðatriði að ganga þar inn.

Við þurfum að byggja nýja Ísland upp á ræktun lands og sjósókn. Í því felst framtíð okkar og hamingja.

Það er gaman að sjá að Framsókn skuli stíga svona fram sem framsýnn og nútímalegur jafnaðarmannaflokkur með evrópskar áherslur. Á sama tíma stendur hann vörð um hin fornu gildi bændasamfélagsins og tryggir að við verðum ekki fyrir of miklum, og óæskilegum, áhrifum erlendis frá.

Auk þess getum við alltaf sagt okkur úr ESB ef okkur hentar ekki að vera þar inni.

Guðni vill skoða ESB-aðild

Nema hvað þetta er bara ekki rétt

Nornaveiðar eru óðum að ná hámarki, og þessi frétt ber það með sér.  Kíkjum í viðhengi fréttarinnar....

Hjá Kaupþingi voru lán til stjórnenda, tengdra aðila, og stjórnar um 34 milljarðar og svipuð fjárhæð hjá Glitni.  Þessi lán eru ekki bara lán til stjórnenda bankans, langt í frá, heldur útlán til þessara aðila og fyrirtækja í eigu þeirra.  Þar vega þyngst lán til fyrirtækja sem stjórnarmenn eiga eða eru stærstu hluthafar í.  Eiginleg lán til stjórnenda (sundurgreint í uppgjöri Glitnis) eru 9 milljarðar og eru ÖLL lán til þeirra, hvort sem um er að ræða lán vegna hlutabréfakaupa, húsnæðiskaupa, bílalán og annað.  Sama tala er ekki sundurgreind hjá Kaupþingi, heldur er slegið saman lánum til allra tengdra aðila.  Lögum samkvæmt sýna þessar tölur skuldbindingar tengdra aðila (eigenda, stjórnenda, stjórnarmanna) við bankann, í hvaða tilgangi svo sem þær eru.

En tilgangur fréttarinnar virðist vera sá að láta í það skína að einhver fámennur klúbbur stjórnenda hafi tekið sér lán upp á 80 milljarða BARA til hlutabréfakaupa.  Jújú, þeir sem eru svo heimskir að trúa því geta svo sem alveg haft það svo, en ég þori að veðja hverju sem er að enginn þeirra nornaveiðara sem mæta með heykvíslarnar á lofti hafa skoðað þessa liði í uppgjörunum.  

Ekki svo að það skipti neinu máli, pöpullinn vill blóð og leitar logandi ljósi að einhverjum til að hengja, og þá skipta staðreyndir nákvæmlega engu máli. 

Hvergi á byggðu bóli fyrirfinnast meiri smásálir en á Íslandi í dag.  Því miður.

Lykilmenn skulduðu 80 milljarða króna

Rétt upp hönd sem vorkennir fasteignasölum....

einmitt það.  Ég hélt það líka.

Afbrigðileg fasteignaviðskipti

Hver mælti svo þann 5. september 2008?

"Þegar KB banki opnaði útibú í Lúxemborg fyrir nokkrum árum óraði líklega engan fyrir því hve vel íslensku fjármálafyrirtækjunum ætti eftir að ganga við að hasla sér völl á erlendri grundu. Ævintýralega vel er kannski rétta orðið yfir það.

Kjarkur, þor og góð þekking íslensku útrásarmannanna skilaði meiri árangri hraðar við fjárfestingar erlendis en hægt var að sjá fyrir og víkingurinn hefur vakið athygli á alþjóðavísu. Ekki síst þegar lagt er saman við aðra útrás Íslendinga erlendis í verslun, iðnaði og þjónustu ýmiskonar.

Auðvitað skortir ekki úrtölur eða þá sem telja sig knúna til að tala útrás og fjárfestingarævintýri Íslendinga erlendis niður. Þannig eru nú hlutirnir einu sinni og því er það mikilvægt nú þegar hægir tímabundið á útrásinni vegna þrenginga á erlendum mörkuðum að halda frábærum árangri þessara flaggskipa atvinnulífsins okkar ríkulega til haga. Þetta eru okkar voldugustu fyrirtæki og nokkrar af helstu undirstöðum efnahagskerfis okkar til lengri tíma.

Í árslok 2006 má ætla að hlutdeild fjármálafyrirtækja hafi numið um 10% af landsframleiðslu og verðmæti útflutnings þekkingar og þjónustu um 60 milljörðum. Í fyrra komu 52% af tekjum viðskiptabankanna erlendis frá og þótt erlendar tekjur vátryggingafélaga séu enn ekki svipur hjá sjón miðað við viðskiptabankanna stefnir þróunin þar í sömu átt. Þessar staðreyndir sýna svo ekki verður um villst að útrás fjármálageirans hefur orðið afgerandi þýðingu í okkar efnahagslífi.

Íslensku bankarnir hafa sums staðar sætt nokkurri gagnrýni undanfarið erlendis. Sérstaklega fyrir að vera ekki nógu burðugir og um of háðir skammtímafjármögnun. Um forsendur gagnrýninnar sem skapaðist vorið 2006 hefur verið fjallað um rækilega, meðal annars af Fredirik Mishkin og Tryggva Þór Herbertssyni. Niðurstaðan er sú að gagnrýnin var að verulegu leiti tilhæfulaus. Hinsvegar var ljóst að bankarnir þyrftu að fjármagna sig betur og til lengri tíma og að koma þyrfti betur á framfæri upplýsingum um rekstur þeirra."

 

 

 

 

 

 

Jú, hæstvirtur bankamálaráðherra Björgvin G. Sigurðsson á bloggsíðu sinni, sem allt í einu (og óvænt) liggur niðri vegna "viðhalds".

Þetta sagði maðurinn 3 vikum áður en hann þjóðnýtti Glitni sem var svo ómögulegur í alla staði.

Er Björgvin, manninum sem getur þefað uppi míkrófón úr 10 km fjarlægð, treystandi í starfi sínu? 

Nú þarf Ögmundur að svara þessu!

http://gunnaraxel.blog.is/blog/gunnaraxel/#entry-692239

 

Ögmundur Jónasson, stjórnarmaður og fyrrum stjórnarformaður lífeyrissjóðs starfsmanna ríkisins, LSR, var duglegur að fjárfesta í áhættufjárfestingum, taka fjöregg þjóðarinnar og fjárfesta í því sem hann hefur (sem þingmaður) hvað harðast mótmælt.  Hvað hefur LSR tapað miklu fjármunum vegna þess að Ögmundur ákvað að reyna að græða sem mest á sem stystum tíma og nota til þess almannafé?  Við hljótum að krefjast svara.

 

"Ögmundur hefur gengið fram fyrir í gagnrýni sinni á stjórnvöld, bankana, talað um græðgi og tilkynnt þessari blindu þjóð að hann hafi jú vitað þetta allan tímann. Hann og félagar hans í VG vissu allan tímann að bankarnir voru byggðir á sandi, að útrásarsöngurinn var innantómt væl.

Hvernig stendur þá á því að Ögmundur Jónasson tók ekki ákvarðanir í samræmi við þessa vissu sína þegar hann ráðstafaði því sem með sanni má kalla fjöregg þjóðarinnar, lífeyrissjóði opinberra starfsmanna, á bál þeirrar gróðahyggju sem hann vill nú ekki kannast við að hafa nokkru sinni kynnt undir?

Verður vinstrisinnaði verkalýðsforinginn ekki að svara fyrir þetta áður en hann gefur sjálfum sér hvítþvottarstimpilinn?"

 

85% af vergri landsframleiðslu

Já, sæll... eigum við að ræða það eitthvað?

Seðlbankinn og ríkisstjórnin hafa verið algerlega ófær um að taka eina einustu réttu ákvörðun undanfarnar vikur.  Ef ákvarðanir hefðu verið teknar af handahófi hefðu þeir ekki getað tekið eins margar lélegar og vondar ákvarðanir.

Seðlabankinn er sennilega ónýtasta stofnun landsins, stjórn bankans virðir ekki viðskiptabankana viðlits og hegðar sér eins og ríki í ríkinu.  Þegar vextir voru lækkaðir um daginn hélt maður að kannski væri komin einhver smávegis skynsemi inn í þetta bákn, því þetta vaxtastig sem var var allt að drepa og gerði það að verkum að fólk og fyrirtæki gat ekki fyrir nokkra muni tekið lán, sem eru nauðsynleg til að viðhalda rekstri heimila og fyrirtækja (þó svo að mannvitsbrekkur eins og Egill Helgason haldi annað).

Auðvitað á Seðlabankinn að spyrna gegn verðbólgu, en þegar verðbólgan mælist í gær um 16% á ársgrundvelli þá er það allra heimskulegasta sem Seðlabankinn gerir að hækka vexti.  Því verðbólgan er ekki neysludrifin, heldur gengisdrifin.  Krónan hrundi sem bein afleiðing af klúðri Seðlabankans og ríkisstjórnarinnar (sér í lagi þjóðnýtingu bankanna), sem svo hækkar allt verðlag hér heima fyrir.  Það setur verðbólguna vissulega af stað, en fólk er ekki að kaupa meira en það gerði (kaupa meira fyrir sama pening) heldur minna en það gerði (fær sama fyrir meiri pening).  Enginn hagnast á verðbólgunni hérna heima.  Og í þetta skiptið er verðbólgan skilgetið afkvæmi Seðlabankans. 

Og hvað gerist núna þegar Seðlabankinn hækkar vexti?  Jú, afborganir af lánum hækka, líklegt er að krónan veikist enn meira sem þýðir enn meiri verðhækkanir á mat og reikningum heimilanna, sem svo þýðir enn meiri verðbólgu (samkvæmt mælingum Seðlabankans) og hann hækkar svo aftur vexti! Þessi hækkun stýrivaxta kemur á sama tíma og þúsundir landsmanna missa vinnuna og þúsundir annara sjá fram á rauntölulækkun launa (t.d. bankastarfsmenn sem voru skikkaðir til að taka á sig launalækkanir).  Hér hækka allar nauðsynjar og öll lán, á meðan fólk fær færri krónur útborgaðar.  Þeir landsmenn sem eru svo heppnir að halda vinnunni og óbreyttri krónutölu í laun munu samt sem áður sjá tuga prósenta kaupmáttarrýrnun.  

Verði ykkur að góðu.  Þið þurftuð ekki að kjósa yfir ykkur Vinstri Græna til að landið myndi upplifa efnahagslegan kjarnorkuvetur.  Geir, Davíð, og Björgvin sáu alveg um það fyrir þá.  

Það er aðeins ein leið út úr þessu, og hún er að skynsamt fólk myndi stjórnmálaafl sem hefur til vegs og virðingar gildi millistéttarinnar, gætir hagsmuna meðaljónsins.  Það er gullin ávísun á áframhaldandi hrun að velja einhvern af þessum handónýtu vinstriflokkum sem eru í hverju sæti á Alþingi.

Stýrivextir hækkaðir um 6 prósentur