Reynsla Íra segir til um hvað gerist á Íslandi göngum við í ESB

 http://www.independent.ie/opinion/columnists/david-mcwilliams/if-all-else-fails-then-maybe-its-time-to-ditch-the-euro-1433720.html

 Írar eru í hlekkjum ESB og kreppan þar er mun verri en hjá ESB eigendunum Frakklandi og Þýskalandi.  Neðangreint er sá raunveruleiki sem Samfylkingin óskar þjóðinni:

If all else fails, then maybe it's time to ditch the euro

By David McWilliams

Wednesday July 16 2008

Is it time to think the unthinkable? With banks shares in free-fall, lending collapsing and bad debts rising by the hour, what can we do? Now that the slowdown has spread well beyond houses and construction -- evidenced by falling retail sales, rapidly rising unemployment and faltering tax revenues -- is there an option out there, which, although dramatic, might be plausible in the context of the recession the country is facing?

What we are talking about here is pulling out of the euro. It might never happen, but it is worth considering how and why this might come to pass.

Now that the hollow platitudes of the "soft landing" merchants have been exposed as nothing more than cynical sales pitches, while the various paid PR men who rabbitted on about our "fundamentals" were obviously talking through their posteriors, it's time to replace catchphrases with hard thinking.

Our problem is pretty straightforward. If a Martian economist landed in Ireland, he'd see straight away that Ireland is caught in a currency arrangement which will make our recession much deeper than necessary. This is an economic fact, not a political slogan. The euro is now part of the problem, not part of the solution.

In economic history, no sovereign country has faced a property downturn, inspired by a ridiculous credit binge, resulting in such huge personal debts without devaluing its currency.

Look at what is happening in the UK and the US. Both countries find themselves in the same bind as we do. They thought that they could get rich by buying and selling houses to each other using other people's money.

Once this ponzi scheme has been revealed, they let their currency fall. This allows them to recharge their exporting sector, making it more competitive and, more significantly, it gives them the opportunity to inflate their debts away.

Ireland, in contrast, is trying to fight its way out of a recession without any macroeconomic policy. This is political suicide.

We find ourselves in the bizarre situation where we can't reflate our economy either by printing money or by borrowing. This bad dream is a superannuated version of what happens in American states following a boom bust cycle.

Because American states can't pull out of the dollar when their housing markets go into reverse, they usually experience mass migration as people up and leave. But crucially, the state gets a Federal bailout through more dole coming from the central government in Washington. So economic policy makes things better.

Think about Ireland now. We do not get any dole transfers from the EU. Quite the opposite, we are net contributors to the EU budget. The EU also prevents us from borrowing more than 3pc of our GDP so that we can't borrow our way out of the downturn -- which is what most countries do.

So we are in the counter-intuitive situation whereby our taxes go to pay Romanian farmers, while our Government is cutting spending on our own health service.

Therefore, unlike the US states, our recession will be endured without any macro-economic solutions.

As a result, unemployment will rise to a much higher level and house prices will fall much further than necessary in the next few years.

The example of this folly is Germany, which experienced the first EMU-inspired recession in the late 1990s to the early part of this decade. Germany had its unification boom in the early '90s, it spent enormous sums of money trying to absorb the East, the economy boomed for a while, wages rose as did property prices and immigration.

Then in the late 1990s, German industry realised it couldn't compete at these new higher wages and it retrenched. The engine of Europe went into a decade long downturn. Euro interest rates -- although low -- were not low enough for a faltering Germany and the euro was far too strong for German exporters so they took the recession on the chin.

Unemployment rose to over four million and stayed there for close to a decade. German companies became competitive again by shedding jobs. Now after 10 years of a slump, they are world beaters again, but many ordinary Germans suffered much more than they would have had they had their own currency.

Now let's see what happening at home. We need a rapid injection of cash to stabilise the economy. But we don't have the cash, so we are, in effect, reduced to a barter economy where we can't create money.

Any Leaving Cert economics student will tell you that the reason the 1930s depression in the US was so severe is that the American government stayed with the Gold Standard for too long and didn't print money to bail out its debtors. Ireland is now facing the same prospect.

The only way Irish people straddled with huge mortgage debts (the legacy of our stupid binge) will be able to pay these off is with a bout of massive inflation. It sounds radical but this is the truth.

Inflation in a debt crisis bails out debtors and penalises lenders -- those with savings suffer, those with debts prosper. It's simply a transfer of income from one section of the society to another. Yes, this is unpalatable but arguably, it's an obvious way out of our present dilemma.

In recent days, much has been made of the fact that the multinational sector is still strong. Well it would be stronger still if our exchange rate were to fall.

Equally, the reason the Irish banks and the stock market are in free-fall is that investors realise the extent of the problem and there is nothing else to sell in Ireland Inc -- no currency, no interest rates swaps, nothing. So they sell what they can -- Irish companies.

When an economy is in a nosedive, it is the democratic responsibility of the elected government to do something about it. In bad times, ideas that seem extreme in "normal" times are sometimes entertained.

As our crisis deepens, the "currency" issue is likely to re-emerge as a political option. It is worth remembering that our boom was triggered by a forced devaluation in 1993. At the time, the establishment regarded the 1993 devaluation as a calamity; in the event, it proved to be a godsend.

www.davidmcwilliams.ie [e-mail]

- David McWilliams

Samfylkingin krefst fullveldisafsals... til hvers?

Samfylking er sá flokkur sem hvað harðast gengur fram í því að afsala okkur fullveldinu, og virðist njóta í þeim tilgangi liðsinnis einstaka Framsóknarmanns og erlendra leigupenna.  Reyndar hefur það verið svo að þegar líður að kosningum þá stingur Samfylkingin ESB umræðunni ofan í skúffu og dregur upp umhverfis-snobb hattinn sem passar svo prýðilega á höfuð formannsins í aðdraganda kosninga, en sá háttur hverfur jafnharðan ofan í skúffu aftur þegar kosningum er lokið og hægt er að snúa sér að "atkvæðalega meira ögrandi málefnum".

Það er ekkert launungarmál að þau "rök" sem Samfylkingin og sértrúarsöfnuðurinn í kringum ESB notar halda ekki vatni þegar í er rýnt.

Gjaldmiðill landsins er ekki vandamálið, gjaldmiðillinn er einfaldlega mælieining á ástand hagkerfisins hverju sinni, og vandamálið er hagkerfið, ekki mælieiningin.  Þetta er soldið eins og ef hinir lágvaxnari fyrirmenn Samfylkingarinnar vildu ólmir leggja niður metrakerfið því það væri handónýtt fyrir þann hluta þjóðarinnar sem er undir meðalhæð. 

Vextir á Íslandi í dag eru nákvæmlega þeir vextir sem hagkerfið "spýtir út".  Þjóðin hefur verið á neyslufylleríi (háir vextir hafa lítið með útrás bankanna að gera eða framkvæmdir fyrir austan); venjulegt launafólk hefur lifað um efni fram og tekið lán fyrir lífsgæðakapphlaupinu án forsjár en af þeim mun meira kappi, og nú er komið að skuldadögum.  En auðvitað er það erfitt fyrir varaformann Samfylkingarinnar að mæta í sjónvarp og segja sannleikann, miklu betra að nota tækifærið og viðra áhugamál sitt.  Svo væri líka ómögulegt fyrir Eirík Bergmann að koma sér daglega í pressuna án þess að hafa neitt annað fram að færa en brennandi áhuga sinn á því að komast til Brussel.   Innganga í ESB myndi þýða annað tveggja, annað hvort sveiflast hagkerfið hérna í takt við ESB og þá eru vextir hér alltaf "réttir"... en til hvers þá að ganga í ESB því ef við sveiflumst í takt við sambandið þá yrðu vextir í krónuhagkerfi hvort eð er hinir sömu?  Nú eða þá, sem er líklegra því hagkerfi Íslands og ESB sveiflast svo að segja andstæð hvor öðru, að hér yrðu alltaf "rangir" vextir miðað við ástand efnahagsmála, sem þýðir að þegar er niðursveifla væru vextir lágir (sem myndi dýpka niðursveifluna) eða of háir þegar er uppsveifla (sem ýtir undir verðbólgu).  Og þar sem stjórnvöld hefðu ekki lengur stjórn á vöxtum væri stýring í gegnum atvinnuþátttöku eina úrræði stjórnvalda til að halda verðbólgu niðri, þ.e.a.s. ríkið myndi segja upp fólki í stórum stíl.  

Ef ganga í ESB til að lækka tolla á innflutning, af hverju getum við ekki gert það sjálf, án þess að ganga í ESB?  Ráðum við ekki okkar tollum og álögum sjálf í dag?  Er eitthvað líklegra að ráðherrar lækki tolla með því að ganga í ESB frekar en að lækka tollana sjálfir?  Þarna vill Samfylkingin saga af sér fótinn til að skipta um skó.

Í dag mega erlendar verslanir opna útibú hér á landi eins og þeim sýnist.  Halda menn að Tesco eða SPAR muni opna búðir hérna, bara rétt si svona, þegar við erum komin í báknið í Brussel?  Varla.  Fyrst ekki sjá þau tilganginn núna, þá sjá þau hann ekki eftir að við erum búin að afsala okkur fullveldi.

Málið er það að margir "embættismenn" vinna við það á Íslandi í dag að vera hluti af þessu tilgangslausa bákni ESB og verja það með oddi og egg.  Auðvelt starf og þægilegt.

Hugsið um eitt, fyrir 3 árum eða svo greiddu þjóðir ESB atkvæði um nýja stjórnarskrá sambandsins.  Lýðræðislegri kosningu.  Íbúar nokkurra landa felldu stjórnarskrána og höfnuðu ESB í þeirri mynd sem einhver fámennur fyrirmennaklúbbur evrukrata hafði kokkað upp.  Í ár var stjórnarskráin barasta lögð fram aftur, rétt si svona, en nú var sagt við kjósendur landanna: "þið fáið ekki að kjósa um þetta aftur, við vitum hvað er ykkur fyrir bestu".  Nema á Írlandi, þar sem kjósendur fengu að segja sína skoðun.  Og höfnuðu stjórnarskránni.  Og hvað segir svo Nicolas Sarkozy í gær?  Jú, að mikilvægt sé að Írar kjósi aftur!

ESB stundar lýðræði og vill að kjósendur segi sína skoðun, en bara ef hún er "rétt" og fellur ESB í geð.  Aðrar skoðanir eru ekki leyfðar.

Soldið eins og Samfylkingin.  Kosning um stækkun álversins í Straumsvík?  Skipti engu, því álverið stækkar samt sem áður með aðstoð Samfylkingarinnar.  Flugvöllinn burt?  Ingibjörg Sólrún breytti reglunum eftir á til að fá "rétta" niðurstöðu.  Ásakanir um að ESB umræðan sé kæfð og Sjálfstæðisflokkurinn ekki búinn að "gera upp hug sinn"?  Nei, margir eru bara einfaldlega á móti ESB aðild Íslands, en það getur Samfylkingin ekki viðurkennt eða virt.  Þeir sem eru ekki sammála Samfylkingunni eiga bara að hugsa málið áfram alveg þangað til þeir verða sammála Eiríki og Ágústi Ólafi.  Því að vera ósammála þeim er einfaldlega ekki skoðun.   

Kafað og kortlagt fyrir Evrópuumræðu

Blöff ESB trúboðanna kallað

Nú eiga sér stað merkir atburðir.  Í fyrsta lagi að Sjálfstæðisflokkurinn hefur ákveðið að kanna með afsal hluta fullveldis til Báknsins í Brussel í fullri alvöru og því ýjað að því að nú sé fullreynt með fullveldi þjóðarinnar og líklegast séu Þjóðverjar og Frakkar betur til þess fallnir að ákveða hvað megi og hvað ekki á Íslandi.   Gott og vel, það er svo sem skoðun.

Í öðru lagi er það að ESB trúboðarnir sem hafa staðið í júníformi undanfarna mánuði og reynt að notfæra sér ástand í efnahagsmálum heimsins til að þröngva landinu inn í ríkjasamband Evrópu - samband sem er í gríðarlegri tilvistarkreppu sem ekki sér fyrir endann á.  Hin lymskulegu rök sem ESB trúboðið hefur notað er að krónan sé ónýt og það verði að taka upp aðra mynt, ósjálfstæða.  Stærri.  Því einhvern veginn er það mælieiningu á heilsu hagkerfisins að kenna að hér ári illa.  Þetta eru svo sem rök sem maður ætti ekki von á frá lágvöxnu fólki - að kenna metrakerfinu um að það sé lágvaxið og nauðsynlegt sé að taka upp aðra mælieiningu.  Eins og það breyti einhverju.

Svo þegar tekið er undir blöffið hjá trúboðunum og sagt, "ok, gefum okkur að krónan sé ónýt, hvað þá með að taka upp dollar?" Neineinei, það er alveg ómögulegt, evran er málið.  "En hvað með samnorræna mynt, svona í ljósi þess að rétt um 25% okkar viðskipta eru í evru, svipað og með norrænu myntirnar?" Neineinei, það er líka alveg ómögulegt.

Það er ekki að krónan sé ónýt, málið er að kaffistofukverúlantarnir á Bifröst vilja komast til Brussel.  Það má bara ekki segja beint út: "mér finnst að Ísland eigi að afsala sér fullveldi um aldur og ævi, og ómerkja þannig starf fjölmargra sjálfstæðishetja undagenginna alda, svo ég geti fengið að sitja í nefndum og ráðum með júrókrötum í Brussel".  Það er stílbrot, einhvern veginn.  

Málið er einfaldlega að ESB aðild er, þegar allt er til tekið, líklegast slæm fyrir Ísland.  Krónan er ekki vandamálið, heldur það sem gerir það að verkum að krónan sveiflast svona mikið.  Og ástæður sveiflunnar hverfa ekkert þó við tökum upp evru.  Við sitjum samt sem áður uppi með utanríkisráðherra sem eyðir milljörðum í framboð til SÞ, samgönguráðherra sem borar göng í gegnum afskekkt fjöll, heilbrigðis- og menntakerfi sem sýgur til sín fjármagn í skjóli ríkiseinokunar og óráðsíu.  Við fáum engar erlendar matvörubúðir, matur á ekkert eftir að lækka.  

Mér finnst það of mikil fórn til þess eins að einhverjir fótgönguliðar í Samfylkingunni geti fengið áskrift að nefnalaunum í Brussel.

Kannski ætti Samfylkingin, og Björn Bjarnason, að gera þá kröfu að við, sem þjóð, lærum að fara með fullveldi okkar og fjárræði, áður en við hlaupum í pilsfaldinn hjá ESB og biðjum um að fá að fara á spenann. 

Ríkisstjórnin ræði evrumál við ESB

Sósjalistar vilja stunda fjárhættuspil með almannafé

Dr. Dagur er ef til vill ágætis læknir, en hann er ekki maður sem þú vilt treysta fyrir peningunum þínum, alla vega ekki ef marka má orð hans um hvað honum finnst tilvalið að eyða þeim í.  Litli fótgönguliðinn hans, hún Sigrún Elsa, er ekki mikið marktækari.

Þú borgar skatta og skyldur til borgarinnar.  Á móti á borgin að veita ákveðna þjónustu sem ekki á að vera á hendi einkaaðila, þ.e.a.s. þú borgar í einn stóran pott sem svo er notaður til að gera hluti sem ýmist einkaaðilar geta ekki gert eða við sem samfélag erum sammála um að almenningur borgi ekki sérstaklega fyrir.

Skynsemin segir okkur að allir eigi að borga fyrir sem flest sjálfir, af hverju ætti ég t.d. að hafa rétt til þess að þú borgir í þennan samneyslupott svo hægt sé að borga niður tónlistarnám frænku minnar?  Frænka mín og hennar fólk getur bara borgað sjálft fyrir hennar nám, enda ekki lífsnauðsynlegt eða hluti mannréttinda. 

Sósjalistum eins og Degi finnst að hið opinbera eigi að taka sem mest af peningunum þínum og mínum og setja í þennan pott, því það sjálft (dr. Dagur og hans kónar) séu bestu og frábærustu aðilarnir til að útdeila þeim aftur til samfélagsins.  Fólk sem vinnur sér inn peningana og ákveður hvernig líf þeirra ætti að vera hefur ekkert vit á peningum eða hvað er því fyrir bestu.  Þess vegna hækkuðu sósjalistar (á tíma undir forystu dr. Dags) skatta og álögur í borginni upp í hæstu hæðir og bönnuðu fólki svo að segja allt nema það fengi sérstakt leyfi frá hinum alvitru sósjalistum.

En nú hefur komið í ljós önnur hlið á sósjalistunum.  Hinn læknisfræðimenntaði dr. Dagur vill ekki bara taka af þér peningana til að setja í hluti sem Íslendingar geta vel sjálfir borgað fyrir, kjósi þeir svo, heldur vill hann líka pína þig til að borga enn meira af þínum peningum svo hann, og dr. Össur, geti stundað fjárhættuspil í Afríku og Asíu.

Við þekkjum öll hversu snjall fjármálamaður Össur er, eftir yfirlýsingar hans um glæsta framtíð fiskeldis á Íslandi, og við þekkjum líka siðferði sósjalistanna eftir yfirlýsingar þeirra um hversu frábært það sé að geta notað skattfé til að fjárfesta í vanþróuðustu ríkjum heims, þar sem allsendis óvíst er með hvort þú sjáir peningana þína nokkru sinni aftur.  En það er víst svo spennandi og gaman.  Svo mikið "rush" að gambla.

Hvernig væri að dr. Dagur og dr. Össur létu peninga okkar almennings í friði og fjárfestu frekar sjálfir sínu sparifé í fyrirtækjum sem sérhæfa sig í áhættufjárfestingum, og taki þannig sjálfir áhættuna á tapi?  Frekar en að redda sér einhverju adrenalínkikki í gegnum skattfé almennings og firra sjálfa sig þannig skaða?

Lífið væri mun betra ef færri létu glepjast af Blaðri vinstrimanna.

Útrásin á að geta haldið áfram

Jórturblogg Björgvins og ferilsskrá sósjalistanna

Gefum Björgvin eitt gott klapp fyrir enn eitt endursagnar/jórturblogg sitt.  Björgvin og Stefán Friðrik eru sérfræðingar í að endursegja fréttir án þess að bæta nokkru við (Björgvin reyndar sínu verri þar sem hann nota copy-paste óspart).

Og þá er sá pirringur frá í bili.

Treysta má Degi að byrja að Blaðra um þetta mál, þó svo að hann og hinir lopapeysukommarnir í 101 hafi fagnað þegar þessum kofaskriflum var "bjargað".  Auðvitað átti að rífa þessi hrófatildur og moka á haugana, þetta er konungleg sóun á almannafé.

Annars held ég að þegar kemur að umræðu um kostnað og sóun sé Dr. Dagur manna verst í sveit settur að tjá sig, enda með eindæmum sú eyðileggingarslóð sem eftir hann liggur í borginni frá óráðsíutíma sósjalistanna.

Olíumengun í ylströndinni, bílastæðaflæmi utan í Öskjuhlíðinni þar sem HR fær aðsetur (nota bene, Dr. Dagur fékk góða stöðu hjá HR eftir að hann hrökklaðist frá völdum, stuttu eftir að hann úthlutaði HR bestu lóð borgarinnar í Vatnsmýrinni... tilviljun?), bensínstöð við flugbrautarenda Reykjavíkurflugvallar, Hringbrautarslysið....

Dr. Dagur var líka sammála Dr. Össuri þegar sá síðarnefndi talaði um að "við getum grætt milljarða!" á því að nota opinbert fé til áhættufjárfestinga í útlöndum, og fannst ósvinna að það væri gagnrýnt.

Þannig að þegar Dr. Dagur beitir sinni sérstöku skynsemi og fjárhagsútreikningum til að leggja mat á verðmæti einhverra kofaræfla á Laugaveginum getum við bókað tvennt: a) hann mun fyllast heilagri vandlætingu, og b) hann mun hafa kolrangt fyrir sér. 

Dagur: Kostnaður mun meiri en haldið er fram

Vinstri Grænn fagnar komu skemmdarvarganna

Hlynur Hallsson, norðanmaður og vinstri grænn, fagnar komu skemmdarvarganna og ekó-terroristanna í Saving Iceland.  Merkilegt að sjá að fyrrum kyndilberi kommúnismans á Alþingi (og sem slíkur, fyrrum eiðsvarinn vörður laga og reglna) fagna komu erlendra glæpamanna sem hafa uppi yfirlýsingar um lögbrot.  En kemur kannski ekki á óvart, hið minnsta ekki í huga okkar sem höfum rambað inn á síðu hins norðlenska kommúnista af og til.

Nú getur fólk alveg haft sína skoðun á umhverfismálum og mér finnst gott að enn sem komið er sé ekki um það að ræða að fólk sé skyldugt til að hafa hina Eina Réttu Ríkisskoðun (sem kommarnir í Samfylkingunni og Vinstri Grænum virðast vilja koma á fót).  Það er hins vegar svo að fólk eins og Hlynur getur ekki unnt neinum að vera á öndverðum meiði, að vera ósammála, að vera fylgjandi skynsamlegri nýtingu náttúrunnar.

Því ef allt er friðað (eins og mér sýnist Hlynur kalla á) og allt bannað sem ekki er sérstaklega leyfit (sem Vinstri Grænir eru fylgjandi), þá verður aldrei neitt úr neinu á Íslandi.  Það þarf að virkja ár til að framleiða orku til að hér á landi verði einhver verðmætasköpun.  Það er mín skoðun.  Hlynur er ósammála, gott og vel.  En hann (og Saving Iceland pabbastelpurnar) kemur ekki með neinar aðrar lausnir þegar hann mótmælir.  Bara banna, hefta, hindra.  Og svo á fólk bara að redda sér.

En við skulum öll gefa Hlyni Hallssyni gott klapp fyrir að gefa skít í lög landsins og virðingu fyrir eignarréttinum, máske er hann talsmaður allra Vinstri Grænna þegar hann fagnar því að skipulögð skemmdarverk og eignaspjöll séu í farvatninu. 

Saving Iceland með aðgerðabúðir